Midsummer Night Swing!

Lieve allemaal,

Hoe gaat het met jullie in Nederland? Hopelijk kunnen jullie lekker van de zomermaanden genieten. Hier in New York breekt de laatste maand al bijna aan. De tijd is echt super snel gegaan! Je zou zeggen dat we nu de hele stad wel zouden moeten kennen, maar dat is toch niet zo! We hebben namelijk ook de afgelopen week weer een aantal nieuwe plekken verkend en nieuwe dingen gedaan.

Dat begon vrijdagavond in een park van het Lincoln Center, met een Salsa-avond van de ‘Midsummer Night Swing’. De avond begon met een (te) korte les van 45 minuten. Wij hadden het idee dat we de enige waren die nog nooit de Salsa gedanst hadden en we konden het tempo van de les amper (of zeg maar gerust: niet) bijhouden. Het was wel hilarisch en we deden ons best! Na de les konden we verder dansen onder begeleiding van een bekende Salsaband. Daarbij kregen we helemaal het gevoel dat wij de enigen waren die voor het eerst de salsa danspasjes deden. Om ons heen stonden alleen maar dansstellen die het super goed onder de knie hadden. Wat ziet het er dan mooi uit. Toch bleven ook wij gewoon volhouden en we maakten er wat van. Kennelijk zo goed dat we zelfs een compliment kregen van een dame die zelf al haar hele leven Salsa danst. Na afloop van de avond waren we flink moe gedanst en waren we wel toe aan een drankje. We kwamen terecht bij een hele mooie rooftopbar met uitzicht op Central Park. Heerlijk!

De volgende dag zijn we op pad gegaan naar Nationaal Park ‘Governors Island’. Dit is een eilandje tussen Manhattan en Brooklyn, waar je alleen met de boot kunt komen. Tot 1966 was het Amerikaanse leger op dit eiland gestationeerd. Daarna heeft de US Coast Gard er nog 30 jaar gezeten en sinds 1996 is het buiten gebruik. Je kunt er nog allerlei gebouwen van toen bezoeken, waaronder Fort Jay en Castle Williams. Ook zijn flink wat mooie huizen, waar met name de militairen in hogere rang woonden, nog open voor publiek. Naast een onderdompeling in de geschiedenis, is Governors Island ook gewoon een mooi park. Je kunt er lekker rondwandelen, zitten en – natuurlijk – eten. Ik mag ook het mooie uitzicht op de stad niet vergeten te noemen, dat was erg de moeite waard! We hebben hier een heerlijk relaxte middag gehad en – leuke bijkomstigheid – we hebben een extra stempel in ons Nationale Parken paspoort!

We vonden dat het na 3 maanden New York ook wel eens tijd werd om naar Harlem en de Upper Westside te gaan. Dat hadden we daarom voor zondag op het programma staan. In het reisgidsje 100% New York stond een leuke route van 13 kilometer, die we helemaal gevolgd hebben. We begonnen in Harlem, een wijk die op zich niet zo goed bekend staat, maar er in ieder geval in het stuk waar wij hebben gelopen prima uit zag. De route voerde ons onder meer langs het ‘Apollo Theatre’ waar vele beroemdheden ooit hun debuut hebben gemaakt. Later kwamen we over de campus van de ‘Columbia University’, wat een erg mooi terrein is. Als wij daar ooit nog zouden gaan studeren, dan zal Dirk met het mooiste cijfer afstuderen. In het beeld van de ‘Alma Mater’ (een soort beschermvrouw van de studenten) op het terrein is namelijk een uil verstopt. Het verhaal gaat dat elke student van een nieuwe lichting die als eerste de uil ziet, dat jaar met de hoogste cijfers afstudeert. En Dirk vond de uil als eerste. Leuk verhaal natuurlijk, maar ik denk dat we er toch niet zullen gaan studeren. Al is het alleen maar omdat het collegegeld ongeveer 45.000 euro per jaar is per persoon!
De route bracht ons verder langs de beroemdste ‘diner’ van de VS, die is gebruikt als restaurant in de tv-serie Seinfeld. Het zei ons niet zoveel, maar toevallig zag ik het deze week op tv langskomen. Dat is dan toch wel leuk! En wat zou een wandelroute zijn zonder zoete tussenstop? Onze route kwam langs de ‘Hungarian Pastry Shop’, een plek waar veel studenten van Columbia University zoetigheden gaan eten. En wij nu ook. Dit was echt een aanrader. Na de route zijn we nog helemaal naar huis gelopen, wat weer een paar kilometer extra was. Het was alles bij elkaar dus een flinke wandeltocht geworden, maar zeker de moeite waard.

Dinsdag was het weer tijd voor een outreach bij St. Ann’s. Dit keer werden er gratis Hiv-testen aangeboden. Een medewerker van een gezondheidscentrum kwam die testen afnemen, in een extra tent van St. Ann’s. Ik heb niet helemaal meegekregen hoeveel animo er nu voor was, maar ik zag toch wel af en toe wat mensen naar binnen gaan. Het lijkt mij een goed initiatief. Later op de ochtend werden we overvallen door de regen die met bakken uit de hemel kwam. Er viel zoveel dat de tent er bijna door bezweek: de poten zakten al in en er ontstonden flinke waterzakken. Ook wij zelf hielden het helaas niet helemaal droog.

Verder heb ik deze week bij St. Ann’s onder andere bij een groepssessie gezeten over gezondheid. Onderwerp was het gevaar voor resistentie voor antibiotica en aan de hand daarvan werd er in de groep flink gediscussieerd. Overigens niet alleen over dit onderwerp, maar ook over bijvoorbeeld voedselvergiftiging en gezonde voeding. Het was interessant om hier eens bij te zitten. Later kreeg ik ook nog uitgelegd hoe je een ‘crackpijp’ moet maken. Fijn dat ik dat nu weet, wie weet of het ooit nog van pas komt!
Vorige week heb ik trouwens ook nog geholpen met het maken van zogenaamde ‘cookers’. Dit zijn kleine bakjes die lijken op waxinelichtjes, waar een paar bolletjes katoen in worden gedaan. Deze cookers worden gebruikt om de drugs te koken en te mixen. Het is belangrijk dat deze cookers gebruikt worden, omdat dit de kans op ziekten verkleind. Het maken van de cookers is heel simpel en daardoor ook niet super spannend, maar het was leuk om me hiermee nuttig te maken, samen met wat collega’s en een paar deelnemers. Zo begin ik ondertussen al aardig thuis te raken in de drugswereld. Wie had dat ooit gedacht?

Veel liefs en zonnige groetjes uit New York!
Moniek