Van natuurparken tot meerdere steden in één stad

Lieve allemaal,

Het is weer even tijd voor een verslag! Op het moment dat ik dit verslag schreef, reden we met onze huurauto door de woestijn van Las Vegas naar Three Rivers, een klein dorpje vlakbij Sequioa National Park (bekend van de enorme bomen) in Californië.

De afgelopen 2 nachten hebben we in Las Vegas gelogeerd, in ‘The Mirage’. Dat is een bizar hotel, met een casino (ja, dat hebben ze natuurlijk allemaal in Las Vegas), vele eetgelegenheden, winkels, een mooi zwembad met watervallen en… een heuse vulkaan die in de avonden op vaste tijden vuur en rook spuwt. Een heel spektakel moet ik zeggen, maar dat is heel Las Vegas wel. Een aantal verslagen geleden schreef ik dat ik op één dag in 193 landen was geweest, in het VN gebouw in New York. Dit weekend zijn we in meerdere wereldsteden geweest. Minder in aantal dan het aantal landen in het VN gebouw, maar toch zeker niet minder spectaculair! Zo is er hotel ‘New York New York’, maar je over de Brooklyn Bridge kunt lopen, het Empire State Building en de Chrysler Building zijn nagebouwd en je met het Vrijheidsbeeld op de foto kunt. Grappig om zo weer even in New York te zijn. Verder heb je een hotel in de sferen van Parijs (mét Eiffeltoren) en het volgende hotel is Venetië in het klein, met bijbehorende gondels en grachten. Aan het hele gokgebeuren hebben we niet echt meegedaan, afgezien van een paar dollars in de ‘fruitmachines’, maar we hebben lekker genoten van de gekte en ook van het zwembad! Die verkoeling was wel welkom in de stad midden in de woestijn, waar de temperatuur makkelijk boven de 100 graden uitkomt (Fahrenheit, dat wel!).
De week die aan Las Vegas voorafging, stond voor ons vooral in het teken van de vele mooie natuurparken. Heel wat anders dus! We zijn vorige week maandag begonnen bij de ‘Grand Canyon’. Dat was een ontzettend mooi gebied. We hebben in de ochtend een flinke wandeling gemaakt die de canyon in ging. Helemaal naar beneden (en weer terug) zou 2 dagen duren, dus dat kon helaas niet, maar we hebben toch een aardig stuk gelopen. Hierna zijn we boven langs de rand van de canyon gelopen, waar je soms echt aan de rand van de afgrond stond, zonder hekken! Daarna hebben we met een helikopter een tour over de canyon gemaakt. Dat was echt heel spectaculair! We overzagen zo iets beter hoe groot het hele gebied is. Maar zelfs na de vlucht van 95 miles, hadden we nog lang niet de hele ‘Grand Canyon’ gezien!

Na de Grand Canyon dachten we eigenlijk dat niets dit meer zou kunnen evenaren. Maar dat bleek niet waar te zijn. We hebben dinsdag een lange rit gemaakt naar het stadje Moab. Na iedere bocht leek het landschap weer te veranderen, van rode rotsen tot groene heuvels en grote vlakten. Onderweg zijn we gestopt bij ‘Monument Valley’. Daar staan rode rotsen in allerlei vormen, zoals ze door erosie zijn ontstaan. Ook maakten we een tussenstop bij ‘Goosenecks State Park’. Daar loopt een rivier die een canyon heeft gevormd met allemaal scherpe bochten in de vorm van ganzennekken (vandaar dus de naam van het park).

Moab was voor ons de uitvalbasis voor ‘Arches National Park’, waar door weersinvloeden natuurlijk bogen zijn ontstaan. Hoogtepunt vonden wij de ‘Delicate Arch’, waar je na een pittige wandeling ineens om een hoek uitkeek op een natuurlijk amfitheater met in het midden een indrukwekkende boog. We hadden eerder op de dag al een mooie wandeling gemaakt, waar we door de harde regen voortijdig zijn omgedraaid (de rotsen werden te glad) en ook bij de ‘Delicate Arch’ zijn we door beginnende regen sneller teruggegaan dan we hadden gewild. En we waren maar net op tijd, want toen we in de auto zaten, kwam het echt met bakken uit de hemel. Dat we er nat van zouden worden was nog niet zo erg, maar het werd op de rotsen echt te gevaarlijk en er ontstonden ter plekke krachtige riviertjes, ook op de wandelpaden.

De volgende bestemming was het kleine dorpje Hatch. Op weg daarheen hebben we een wandeling gemaakt in ‘Goblin State Park’, waar rode rotsformaties staan in de vorm van kabouters (‘goblins’, vandaar de naam van het park). Dit was ook weer heel bijzonder.
In Hatch logeerden we in de Bed & Breakfast van Jim en Betty, twee hele vriendelijke Amerikanen die hun houten huis zelf hadden gebouwd. De kamer was erg knus en stond vol met eenden en beren. Als we uit het raam keken, zagen we volop kolibries vliegen. We werden warm onthaald en we hebben ’s avonds een hele tijd met Jim en Betty zitten praten. Het was nog niet zo gek, of Dirk mocht in de kluis met de jachtwapens van Jim kijken én met een ervan op de foto! In de ochtenden maakte Jim een lekker Amerikaans ontbijt met verse wafels en gebakken ei. Een prima basis voor een flinke wandeling op donderdag in ‘Bryce Canyon National Park’. Dit park wordt getypeerd door puntige rotsen (ook wel ‘hoodoo’s’ genoemd) in tinten rood, roze en wit. Dit was een heel mooi gezicht. We hebben een flinke wandeling gemaakt de canyon in en daarna nog een poos gewandeld langs de rand van de canyon. We hebben vlakbij het park steak gegeten in een restaurantje dat Jim had aangeraden en daarna zijn we terug gegaan om reeën en herten te spotten en voor de zonsondergang. Al met al was het een erg geslaagde dag en ‘Bryce Canyon’ is tot nu toe onze favoriet!

Op weg naar Las Vegas zijn we naar ‘Zion National Park’ geweest. De dag begon goed, toen we voor een tunnel moesten wachten: de parkwachter wees ons op het geluid van vechtende bergschapen. Wanneer de hoorns tegen elkaar klapten, gaf dat een enorm kabaal. Kort nadat we de klappen hadden gehoord, verschenen de bergschapen zelf ook in beeld! Niet meer vechtend, maar het was al heel bijzonder om die beesten met grote hoorns te zien!
Door verschillende andere toeristen waren we gewezen op de wandeling ‘Angels Landing’. Die zou erg de moeite waard zijn. Aan het eind zouden we wel even aan een ketting vasthoudend omhoog moeten klimmen, maar dan zou je met een mooi uitzicht beloond worden. Wij wilden daar wel voor gaan. Het was een flinke klim (erg stijl!) en op sommige stukken ook heel eng, omdat we over smalle stukken met afgronden aan beide kanten omhoog moesten klauteren. De wandeling gaf mooie uitzichten over het dal en we kregen ook nog een aantal roodkopgieren te zien.

Tot nu toe genieten we volop van deze mooie reis en we zijn benieuwd wat ons verder nog te wachten staat! Dat zal ik hopelijk weer in een volgend verslag schrijven!

Veel liefs, Moniek